2011-06-29

Διαβούλευση για τη διανομή και κοστολόγηση διδακτικών βιβλίων: Άρθρο 1. Έννοια Συγγράμματος

Νομίζω πως αυτό που λείπει από την ελληνική παιδεία είναι η σύνδεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με τη βιβλιοθήκη. Τεράστια κονδύλια δαπανώνται για να έχει κάθε μαθητής/σπουδαστής το δικό του βιβλίο, το οποίο είναι δωρεάν και κατά συνέπεια, συχνά δεν το εκτιμά όσο πρέπει. Τεράστια κονδύλια δαπανώνται και για συγγράμματα τα οποία πολλοί φοιτητές παίρνουν επειδή τα δικαιούνται και είτε δεν τα ανοίγουν ποτέ γιατί πρόκειται για αιώνιους φοιτητές είτε τα διαβάζουν επιδερμικά γιατί προτιμούν τις σημειώσεις των καθηγητών που στην πραγματικότητα έχουν και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από το βιβλίο.


Πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό όλοι οι φοιτητές να έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στην πληροφορία. Αυτό, όμως, δεν είναι πια μια έννοια συνυφασμένη με την πρόσβαση στο βιβλίο. Θεωρώ απαραίτητη την ενίσχυση των ακαδημαϊκών (και όχι μόνο) βιβλιοθηκών, έτσι ώστε με λιγότερα αντίτυπα να εξυπηρετούνται περισσότεροι και κυρίως, να εξυπηρετούνται μόνο όσοι το επιθυμούν και όχι όσοι απολαμβάνουν το αγαθό που λέγεται βιβλίο χωρίς να το εκτιμούν. Στις μέρες μας, μιας και μιλάμε για φοιτητές και άρα κατά κανόνα νεαρά άτομα, η εξασφάλιση πρόσβασης σε ηλεκτρονικές πηγές, είτε αυτό είναι βιβλίο είτε περιοδικό, είναι τεράστιας σημασίας. Θα πρέπει να εξασφαλιστεί στις βιβλιοθήκες η πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερες πηγές, ηλεκτρονικές κυρίως που μέσω κοινοπραξιών μπορούν να παρέχουν περισσότερες άδειες χρήσης με χαμηλότερο κόστος. Θα πρέπει ο κάθε φοιτητής να έχει τη δυνατότητα πρόσβασης και διαχείρισης αυτών των πηγών πληροφόρησης τόσο από τον προσωπικό του χώρο  όσο και από την βιβλιοθήκη του ιδρύματός του.

Θα πρέπει να ενισχυθούν και οι συλλογές των βιβλιοθηκών σε ό,τι αφορά σε θεμελιώδη εγχειρίδια των εκπαιδευτικών τομέων που διδάσκονται από τα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Θα πρέπει ο αριθμός τους να μην αφήνει ακάλυπτο το κενό που θα προκαλέσει η κατάργηση των πολλαπλών συγγραμμάτων ή η όποια άλλη αλλαγή προκύψει λόγω της τρέχουσας οικονομικής κατάστασης.

Κλείνοντας, αν και είμαι φοιτήτρια αυτή τη στιγμή και ξέρω πως δε θα είχα τη δυνατότητα να αγοράσω με δικούς μου πόρους τα απαραίτητα συγγράμματα / πηγές πληροφόρησης, νομίζω πως η τρέχουσα οικονομική κατάσταση επιβάλλει την ανοχή όλων, κυρίως όταν πρόκειται για μέτρα περιορισμού των δαπανών, και δη υπερβολικών δαπανών που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή μας κατάσταση.

Με όλο αυτό το κείμενο, δεν προσπαθώ να πω πως δεν πρέπει ο φοιτητής να έχει πρόσβαση στη γνώση στο πλαίσιο μιας δωρεάν παιδείας. Αντιθέτως, ο φοιτητής πρέπει να έχει δωρεάν πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες προκειμένου να υποχρεωθεί να αναπτύξει κριτική σκέψη (η απουσία της οποίας, κατ’ εμέ, σε άτομα που ορίζονται ως “απόφοιτοι ανωτάτης εκπαίδευσης" είναι απαράδεκτη). Η νοητική επεξεργασία της πληροφορίας είναι αυτή που οδηγεί στη γνώση και όχι η στείρα αποστήθιση έτοιμης τροφής όπως είναι αυτή που δίνεται από μονογραφίες και πολύτομα έργα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: