2012-07-02

Εκδήλωση από εκδήλωση διαφέρει;

Αυτό το μήνα σε 72 Δημόσιες και Δημοτικές βιβλιοθήκες, τρέχει ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων για παιδιά με τη στήριξη του Future Library και του Ιδρύματος “Σταύρος Νιάρχος”. Τι πιο όμορφο από αυτό; Πρόκειται για ιδανική προώθηση των υπηρεσιών των βιβλιοθηκών και μάλιστα με έναν άρτια συντονισμένο τρόπο ώστε η διαφήμισή μας να είναι μαζική. Όλα αυτά, όμως, τα ξέρετε πολύ καλά μιας και μιλάμε γι’ αυτά εδώ και μήνες.

Σήμερα, θέλησα να γράψω αυτή την ανάρτηση με αφορμή το άρθρο της Asha Sridhar (ελπίζω να μην έχω κάνει αλλαγή φύλου άθελά μου στον συγγραφέα του άρθρου). Αυτή τη φορά, θα ξεκινήσω τη γραφή μου από το τέλος, διατυπώνοντας το ερώτημα: Υπάρχουν όρια στους τύπους εκδηλώσεων που φιλοξενεί μια βιβλιοθήκη κι αν όχι, θα έπρεπε να υπάρχουν; Αν μπείτε στη διαδικασία να διαβάσετε το πρωτότυπο άρθρο, θα διαπιστώσετε πως η Anna Centenary Library στο Kotturpuram διέθεσε το αμφιθέατρό της για τη διεξαγωγή μιας γαμήλιας δεξίωσης. Δεν ξέρω πώς σας φαίνεται εσάς αλλά εμένα στην αρχή μού φάνηκε εξωφρενικό. Για την ακρίβεια με έκανε να θυμηθώ το σάλο που είχε ξεσπάσει όταν ζευγάρι της ελληνικής showbiz είχε διανοηθεί να κάνει τη δεξίωση στο “Αβέρωφ”. Ξέρω, ξέρω, δεν βολεύει κανέναν να θυμίζω οικεία κακά αλλά δύσκολα αγνοεί κανείς τον ομοιότητα των γεγονότων.

Ας ξαναγυρίσουμε, όμως, στο Kotturpuram και την εκεί ινδική βιβλιοθήκη. Το αμφιθέατρο φαίνεται να είναι ο πιο όμορφος και κατάλληλος χώρος στην πόλη μιας και είχε επιλεγεί ακόμα και για επίσκεψη της Hillary Clinton. Δικαιολογημένα, όμως, τίθεται το ερώτημα, ποιος πληρώνει για τις φθορές του χώρου; Γιατί άλλο μια δημόσια εκδήλωση, μια ομιλία και άλλο το να μαγειρεύει το catering τα καλύτερα πιάτα της ινδικής κουζίνας στο χώρο.

Σύμφωνα με το κυβερνητικό διάταγμα που εκδόθηκε από το Τμήμα Ανάπτυξης, Θρησκευτικών Κληροδοτημάτων και Πληροφοριών του Tamil στις 30 Αυγούστου 2011, η αίθουσα μπορεί να διατεθεί για κρατικές λειτουργίες, Συγκλήσεις πανεπιστημίων, σχολικές εκδηλώσεις, πολιτιστικά προγράμματα, μουσικά προγράμματα, συνέδρια δημοσίων επιχειρήσεων, διπλωματικές συναντήσεις, γενικές συνελεύσεις πολυεθνικών εταιρειών, διαλέξεις από επιφανείς επιστήμονες, και άλλες λειτουργίες που επιτρέπονται από την κυβέρνηση. Τώρα το πώς η γαμήλια δεξίωση εμπίπτει σε μια απ’ τις παραπάνω κατηγορίες, δεν ξέρω ούτε εγώ ούτε και η Asha Sridhar. Τα επίσημα χείλη, όμως, ανέφεραν πως εμπίπτει στην κατηγορία της εθιμοτυπικής εκδήλωσης και ότι έγινε αργά το βράδυ, εκτός ωραρίου της βιβλιοθήκης και ότι έγινε μόνο η δεξίωση και όχι ο γάμος (του οποίου το τυπικό φαίνεται πως προβλέπει και το άναμμα κάποιας φωτιάς)

Αξιοσημείωτο είναι το κόστος με το οποίο επιφορτίζεται όποιος αποφασίζει να πραγματοποιήσει κάποια εκδήλωση, όμως μεγάλο μπορεί να είναι και το κόστος επιδιόρθωσης ζημιών που θα προκύψουν για τη βιβλιοθήκη. Και πάλι ο υπεύθυνος του αμφιθεάτρου βεβαιώνει πως οι επιδιορθώσεις γίνονται άμεσα.

Οι αναγνώστες, μάλιστα, δηλώνουν πως οι εκδηλώσεις αυτές δεν τους ενοχλούν καθώς η μουσική δε φτάνει μέχρι το αναγνωστήριο και το μόνο τους πρόβλημα είναι ότι δυσκολεύονται να βρουν θέση στάθμευσης γιατί παρόλο που η βιβλιοθήκη και το αμφιθέατρο έχουν διαφορετικούς χώρους στάθμευσης, συχνά οι χρήστες του αμφιθεάτρου παραπέμπονται στις θέσεις της βιβλιοθήκης.

Όλα αυτά με έκαναν, όπως προείπα, να σκεφτώ αν θα έπρεπε οι βιβλιοθήκες μας να ανοίγουν το χώρο τους σε όλες τις εκδηλώσεις και μάλιστα αν πρέπει να τον εκμεταλλεύονται με υψηλό κόστος για όποιον θέλει να τις “νοικιάσει”. Η πρώτη μου σκέψη είναι πως όλα έχουν και κάποιο όριο, όμως στο οικονομικό σημείο (δε θα πω που έχουμε φτάσει όλοι) στο οποίο βρίσκονται οι βιβλιοθήκες εδώ και χρόνια στη χώρα – αν όχι ανέκαθεν – μήπως πρέπει να λειτουργήσουμε σαν πνιγμένοι και να πιαστούμε από τα μαλλιά μας σε μια προσπάθεια επιβίωσης;

Δεν υπάρχουν σχόλια: